عنوان انگلیسی مقاله: Eastern Theatre,Western Theatre
عنوان فارسی مقاله: تئاتر غربی ، تئاتر شرقی
دسته: هنر
فرمت فایل ترجمه شده: WORD (قابل ویرایش)
تعداد صفحات فایل ترجمه شده: 9
لینک دریافت رایگان نسخه انگلیسی مقاله: دانلود
ترجمه ی سلیس و روان مقاله آماده ی خرید می باشد.
_______________________________________
چکیده ترجمه:
نمايش شرقي، نمايشي روايتي است. براي بازيگر شرقي طبيعي است كه دارد ديگري را بازي مي كند و يا از چيزي غير خود خبر مي دهد، بنابراين به راحتي و به كمك كنايه ها و مبالغه هاي بازيگري، اشاره به وراي خود را، با ايجاد فاصله بين خود و نقش، قابل لمس مي سازد. درك و تحليل همين جنبه ها در اروپاي معاصر از يك طرف به تكوين فكر « فاصله گذاري» كمك كرد، و از طرف ديگر زيربناي «نمايش آييني» شد. به هر حال، دذ هر دو تئاتر غربی و شرقی «آييني بودن» و «فاصله داشتن» هيچ كدام هدف نيست، بلكه منطق ذاتي و طبيعي نمايش است. ديگر طبيعي است كه حس ها گرچه واقعي ست ولي بازي ها واقعي نباشد، و طبيعي است كه بازيگران خود را با نقش يكي نكنند، زيرا نمي گويند «ما آن شخصیت» هستیم، بلكه فقط از «او» خبر مي دهند، يا « شخصیت نقش را برای ما » روايت مي كنند. پس ديگر طبيعي است كه بازيگر ناظر بر نقش هم باشد و با تأكيد بر زشتی عمل يا نيكي رفتار شخص بازي، قضاوت هاي موافق و مخالف تماشاگر را برانگيزد و طبيعي است كه بازيگر (كه همه ي مهارتش را در تجسم بخشيدن به اشيا و ابعاد غايب و ايجاد فضاهاي گوناگون به كار مي برد) در فاصله ها و وقفه هاي قرار گرفتن در آن شخصیت مثلا آب بخواهد تا نفسي تازه كند، يا گریم را ترميم كند، يا در سراسر بازي نقشش را از روي نوشته بخواند، زيرا او نمي گويد كه واقعه در حال رخ دادن است، بلكه واقعه اي رخ داده را با منظور معين تعريف مي كند.
«فاصله گذاري» در تعزيه و در كار برتولت برشت هر چند به نتايج مشابهي مي رسد ولي مطلقا از يك جنس نيست. برشت مي كوشد با فاصله گذاري تماشاگر را از حل و جذب شدن، يا مثلا تسخير شدن توسط جادوي صحنه دور نگاه دارد تا قضاوتش بيدار بماند. در تعزيه، بازيگر و نقش اصلا و اساسا نمي توانند يكي بشوند، زيرا آنچه بازيگر انجام مي دهد در واقع نوعي تذكار مذهبي و عبادتي است. او خود را كمترين ذره در مقابل امامان و دشمن در مقابل دشمنان ايشان مي داند.